ଭାଷା ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ପାଣ୍ଠିରେ ସଂସ୍କୃତକୁ ସିଂହଭାଗ
ଭୁବନେଶ୍ୱର : ସୂଚନା ଅଧିକାର ଆବେଦନ ମାଧ୍ୟମରେ ଏବଂ ସାର୍ବଜନୀନ ରେକର୍ଡରୁ ହିନ୍ଦୁସ୍ତାନ ଟାଇମ୍ସ ଦ୍ୱାରା ପ୍ରାପ୍ତ ତଥ୍ୟ ଅନୁଯାୟୀ ୨୦୧୪-୧୫ ଏବଂ ୨୦୨୪-୨୫ ମଧ୍ୟରେ ସଂସ୍କୃତ ଭାଷାର ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ପାଇଁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର୨୫୩୨.୫୯ କୋଟି ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଛନ୍ତି, ଯାହା ଅନ୍ୟ ପାଞ୍ଚଟି ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ଭାରତୀୟ ଭାଷା – ତାମିଲ, ତେଲୁଗୁ, କନ୍ନଡ, ମାଲାୟଲମ ଏବଂ ଓଡିଆ ପାଇଁ ମିଳିତ ଖର୍ଚ୍ଚର ୧୭ ଗୁଣ ଅଟେ ।
ପ୍ରତିବର୍ଷ ସଂସ୍କୃତ ଭାଷା ପାଇଁ ହାରାହାରି ୨୩୦.୨୪ କୋଟି ଏବଂ ଅନ୍ୟ ପାଞ୍ଚଟି ପାଇଁ ପ୍ରତିବର୍ଷ ୧୩.୪୧ କୋଟି ହୋଇଥାଏ। ପାଞ୍ଚଟି ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ଭାରତୀୟ ଭାଷା ମଧ୍ୟରେ ସର୍ବାଧିକ ପାଣ୍ଠି ପ୍ରାପ୍ତ ତାମିଲ, ସଂସ୍କୃତର ମୋଟ ପାଣ୍ଠିର ୫% ରୁ କମ୍ ପାଇଥିଲା, କନ୍ନଡ ଏବଂ ତେଲୁଗୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ୦.୫% ରୁ କମ ପାଇଥିଲା, ଏବଂ ଓଡ଼ିଆ ଏବଂ ମାଲାୟଲମ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଂସ୍କୃତର ମୋଟ ବଣ୍ଟନର ୦.୨% ରୁ କମ ପାଇଥିଲା।
୨୦୦୪ ମସିହାରେ ‘ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ’ ଭାଷା ଭାବରେ ନାମିତ ପ୍ରଥମ ଭାଷା ତାମିଲକୁ ଭାରତୀୟ ଭାଷା ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ପାଇଁ ଅନୁଦାନ (ଯୋଜନା ଅଧୀନରେ ୧୧୩.୪୮ କୋଟି ମିଳିଥିଲା, ଯାହା ୨୦୦୫ ମସିହାରେ ସମାନ ମାନ୍ୟତା ପାଇଥିବା ସଂସ୍କୃତର ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ପାଇଁ ଖର୍ଚ୍ଚ ହୋଇଥିବା ପରିମାଣଠାରୁ ୨୨ ଗୁଣ କମ୍ ଥିଲା। ୨୦୦୮ ରୁ ୨୦୧୪ ମଧ୍ୟରେ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ଭାଷାର ମାନ୍ୟତା ପାଇଥିବା ବାକି ଚାରୋଟି କନ୍ନଡ, ତେଲୁଗୁ, ମାଲାୟଲମ ଏବଂ ଓଡ଼ିଆର ମିଳିତ ପାଣ୍ଠି ୩୪.୦୮ କୋଟି ଥିଲା।
୨୦୧୧ ଜନଗଣନା ଅନୁଯାୟୀ, ଭାରତର ମୋଟ ୧.୨ ବିଲିୟନ ଜନସଂଖ୍ୟାର ୨୧.୯୯% ତାମିଲ, ତେଲୁଗୁ, ମାଲାୟଲମ, ଓଡ଼ିଆ ଏବଂ କନ୍ନଡ ଭାଷାଭାଷୀ ଥିଲେ। ସଂସ୍କୃତ ଭାଷାଭାଷୀଙ୍କ ଅନୁପାତ ନଗଣ୍ୟ ଥିଲା। ହିନ୍ଦୀ ଭାଷାଭାଷୀ (ଯେଉଁମାନେ ଏହି ଭାଷାକୁ ନିଜର ମାତୃଭାଷା ଭାବରେ ତାଲିକାଭୁକ୍ତ କରିଥିଲେ) ୪୩.୬୩% ଏବଂ ୪.୧୯% ଉର୍ଦ୍ଦୁ ଭାଷାଭାଷୀ ଥିଲେ ।
ଅକ୍ଟୋବର ୨୦୨୪ରେ ଏକ ଗେଜେଟ୍ ବିଜ୍ଞପ୍ତି ମାଧ୍ୟମରେ ଆହୁରି ପାଞ୍ଚଟି ଭାଷା, ମରାଠୀ, ପାଲି, ପ୍ରାକୃତ, ଆସାମୀ ଏବଂ ବଙ୍ଗାଳୀକୁ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟ ଭାଷା ଭାବରେ ମାନ୍ୟତା ଦିଆଯାଇଥିଲା, ଯାହା ଫଳରେ ଏହି ଭାଷାର ମୋଟ ସଂଖ୍ୟା ୧୧ ହୋଇଗଲା। ଏହି ଭାଷାଗୁଡ଼ିକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଦେବା ପାଇଁ ବ୍ୟବହୃତ ପାଣ୍ଠିର ବିବରଣୀ ତୁରନ୍ତ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇନଥିଲା।
ଉପରୋକ୍ତ ତଥ୍ୟ ଭିତ୍ତିରେ ଭାରତ ପରି ଭାଷା ବହୁଳ ରାଷ୍ଟ୍ରରେ ଯେଉଁ ଭାଷାର ବ୍ୟବହାର ଅନ୍ୟ ଭାଷା ତୁଳନାରେ ଯଥେଷ୍ଟ କାମ ସେହି ଭାଷାକୁ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ପକ୍ଷରୁ ଏତେ ଗୁରୁତ୍ୱ ଦେଇ ସିଂହଂଭାଗ କାହିଁକି ଖର୍ଚ୍ଚ କରାଯାଉଛି ବୋଲି ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ମହଲରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁଛି ?
